μάλλον ήταν το πρώτο κείμενο.
από τότε έχουν αλλάξει πολλά,
αλλά,
όλα τα ίδια μένουν.
επανέρχομαι στο θέμα της κρίσης διαβάζοντας ξανά αυτό το δημοσίευμα από τα νέα ονλάιν.
"Σε περίπτωση πτώχευσης στην Ευρώπη, [οι αμερικανικές τράπεζες ] θα κληθούν να πληρώσουν μεγάλα ποσά, εντείνοντας την ανησυχία για τους κινδύνους που υπάρχουν για τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Συγκεκριμένα, οι εγγυήσεις που παρείχαν οι αμερικανικές τράπεζες σε κρατικό, τραπεζικό και εταιρικό χρέος σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία εκτινάχθηκαν στα 518 δισ. δολάρια.
Σχεδόν όλες αυτές οι εγγυήσεις έχουν τη μορφή CDS (credit default swaps).
To CDS είναι ένα συμβόλαιο που απαιτεί από το ένα μέρος (τον πωλητή) να πληρώσει στο άλλο (τον αγοραστή) την ονομαστική αξία ενός ομολόγου σε περίπτωση που υπάρξει πτώχευση (για ένα κράτος) ή χρεοκοπία για μία επιχείρηση.
Εάν, για παράδειγμα υπάρξει «κούρεμα» 50% σε ένα ομόλογο (μετά από υποχρεωτική αναδιάρθρωση) ο πωλητής καλύπτει το υπόλοιπο 50% στον αγοραστή του συμβολαίου.
Οι κίνδυνοι να κληθούν να πληρώσουν μεγάλα ποσά είναι υψηλότεροι απ' ότι εκτιμούν οι βασικοί «παίκτες» της αγοράς CDS, όπως η JP Morgan Chase, Morgan Stanley και Goldman Sachs.
Αυτό που φοβούνται οι παράγοντες της αγοράς είναι το ενδεχόμενο κάποιοι από τους αντισυμβαλόμενους να μην μπορούν να πληρώσουν."
και άλλα ωραία.
αυτο που δεν άλλαξε είναι
ο αριθμός των παρασίτων που τρέφονται με χρήμα και
ο ρυθμός με τον οποίο αγοράζουν αυτά τα περίφημα cds.
προχθές πήγε να με τσίμπησε ένα κουνούπι.
ένα παράσιτο.
πρόλαβα και το έλιωσα.
χωρίς τύψεις.
από τότε έχουν αλλάξει πολλά,
αλλά,
όλα τα ίδια μένουν.
επανέρχομαι στο θέμα της κρίσης διαβάζοντας ξανά αυτό το δημοσίευμα από τα νέα ονλάιν.
"Σε περίπτωση πτώχευσης στην Ευρώπη, [οι αμερικανικές τράπεζες ] θα κληθούν να πληρώσουν μεγάλα ποσά, εντείνοντας την ανησυχία για τους κινδύνους που υπάρχουν για τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Συγκεκριμένα, οι εγγυήσεις που παρείχαν οι αμερικανικές τράπεζες σε κρατικό, τραπεζικό και εταιρικό χρέος σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία εκτινάχθηκαν στα 518 δισ. δολάρια.
Σχεδόν όλες αυτές οι εγγυήσεις έχουν τη μορφή CDS (credit default swaps).
To CDS είναι ένα συμβόλαιο που απαιτεί από το ένα μέρος (τον πωλητή) να πληρώσει στο άλλο (τον αγοραστή) την ονομαστική αξία ενός ομολόγου σε περίπτωση που υπάρξει πτώχευση (για ένα κράτος) ή χρεοκοπία για μία επιχείρηση.
Εάν, για παράδειγμα υπάρξει «κούρεμα» 50% σε ένα ομόλογο (μετά από υποχρεωτική αναδιάρθρωση) ο πωλητής καλύπτει το υπόλοιπο 50% στον αγοραστή του συμβολαίου.
Οι κίνδυνοι να κληθούν να πληρώσουν μεγάλα ποσά είναι υψηλότεροι απ' ότι εκτιμούν οι βασικοί «παίκτες» της αγοράς CDS, όπως η JP Morgan Chase, Morgan Stanley και Goldman Sachs.
Αυτό που φοβούνται οι παράγοντες της αγοράς είναι το ενδεχόμενο κάποιοι από τους αντισυμβαλόμενους να μην μπορούν να πληρώσουν."
και άλλα ωραία.
αυτο που δεν άλλαξε είναι
ο αριθμός των παρασίτων που τρέφονται με χρήμα και
ο ρυθμός με τον οποίο αγοράζουν αυτά τα περίφημα cds.
προχθές πήγε να με τσίμπησε ένα κουνούπι.
ένα παράσιτο.
πρόλαβα και το έλιωσα.
χωρίς τύψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου