το δημοψηφίσμα του χάους.

πολλά θα ακούσετε γι'αυτό.
εγώ θα πω λίγα πράγματα
για το χάος του δημοψηφίσματος.

λίγα γιατί βαρέθηκα τις αναλύσεις.
είναι φανερό ότι οδηγούν σε παραλύσεις.

ξαφνικά ένα δημοψήφισμα
δημιούργησε αναταραχή.

αθέτηση συμφωνιών,
ομολογία αδιέξοδης πολιτικής,
ομολογία αποτυχίας χειρισμών.

μωρέ τι μας λές;
ποιός τα λέει όλα αυτά;

δε λέω, για κάποιον που έχει
ασχοληθεί ερασιτεχνικά με παραμύθια,
όλα αυτά ακούγονται αρκετά δελεαστικά.

όμως, αν κάτσεις και σκεφτείς
ότι τίποτα δεν γίνεται σε αυτόν τον κόσμο
αν δεν αφορά το χρήμα,

αυτοί που ενοχλήθηκαν
περισσότερο είναι αυτοι
που ζουν και αναπνέουν
για το χρήμα,

το χρήμα το ίδιο
σε έχει χεσμένο,
εσένα, εμένα
και την ευημερία μας,

αντιθέτως,
ενδιαφέρεται εντόνως
για την πρόοδο,
την ανάπτυξη,

ασχέτως,
αν αυτή η ανάπτυξη
αποστεωμένη από το ανθρώπινο,
είναι ανάπτυξη θανάτου,
πρόοδος παρασίτων,

κοινό ιδεολόγημα,
σοσιαλιστών και καπιταλιστών,
μιας ανάμεικτης αγέλης
από κόνδορες και υαινες,

που προσπαθούν να πείσουν
ότι τίποτα δεν είναι σημαντικότερο
πέρα από την σταθερότητα των αγορών,

ότι πρέπει να τις αφήσουμε απερίσπαστες
να καταβροχθίσουν ακόμη
και το τελευταίο ψήγμα ανθρωπιάς,

ίσως τα πάντα
να αποκτήσουν νέο νόημα.

λοιπόν,
εγώ το τίποτα, λέω να
καλωςορίζω το δημοψήφισμα
ως μια απαρχή αποστροφής
από την κανονικότητα.

σιγά μη πάω να ψηφίσω.