την παραμονή του ρεβεγιόν θα βάλω τα καλά μου.

μόλις έμαθα τα καλά νέα ονλάιν.
κανονικά έπρεπε να είμαι κάτω από το πάπλωμα τέτοια ώρα,
αλλά δε γαμείς, πρόεχει η ενημέρωση του πολίτη.



κατ'αρχάς, να εξηγηθώ ευθής εξ'αρχής, δεν υφίσταται για μένα άλλη παραμονή πέρα από την παραμονή των χριστουγέννων και της πρωτοχρονιάς, το γνωστό ρεβεγιόν, η έξοδος της χρονιάς..

παραμονή και έξοδος, όλα σε ένα, νοικοκυρεμένα.





μάλιστα κάθε χρόνο τιμώ την γέννηση του αγάμητου φορώντας τα καλά μου.
άλλη παραμονή δεν γνωρίζω.
τι παραμονή στο ευρώ ή έξοδος μου λέτε τώρα.
πως σας πέρασε από το μυαλό να διαχωρίσετε κάτι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο;

επίσης, αυτό το ερώτημα, αν τεθεί στο δημοψήφισμα, στερείται κάθε νοήματος, από την στιγμή που συνδέεται με την 6η δόση, ή την 6η προκαταβολή.

τι θα πεί, δεν σου δίνω την 6η δόση; ότι έγινε -έγινε, περασμένα ξεχασμένα, να΄μαστε καλά να τα θυμόμαστε;

δηλαδή ξαφνικά ο πελάτης άλλαξε γνώμη, δεν θα αγοράσει γη και ύδωρ για ψίχουλα, θα πάει σ'άλλο μαγαζί.
το λέω αυτό γιατί στην πιάτσα προκαταβολές δεν επιστρέφονται.

τώρα που μου το'πα έτσι δεν μου φαίνεται και άσχημο σενάριο.

το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος - η παραμονή ή όχι στο ευρώ- είναι αποπροσανατολιστική γιατί σαφώς υποννοείται ότι η απάντηση στην έξοδο είναι η δραχμή.

είτε μιλάμε για δραχμή είτε για ευρώ, κατα βάθος μιλάμε για το ίδιο πράγμα, για το χρήμα, αέρα κοπανιστό, χωρίς αντίκρυσμα σε πλούτο (υλικά αγαθά), που εξυπηρετεί μόνο την αναπαραγωγή του, συσσωρευμένο σε λογιστικά βιβλία, ή στην καλύτερη περίπτωση σε θησαυρόφυλάκια.

το λέω αυτό γιατί πλέον είναι κοινός τόπος ότι λεφτά δεν υπάρχουν.
ποτε δεν υπήρχαν.
το μόνο που υπάρχει είναι το χρέος, η υποχρέωση, η ηθική των δούλων, που αναλαμβάνουν να δωρίσουν γενναιόδωρα εργατοώρες, κόπο, ιδρώτα, δημιουργικότητα, χρόνο από μία και μοναδική ζωή, τα οποία εξαργυρώνονται σε..., έλα πέστο, μη ντρέπεσαι, σε χρήμα.

ο κλειστός κύκλος της αναπαραγωγής του χρήματος αποκλείει την ανθρώπινη δραστηριότητα, αρνείται κατηγορηματικά να ενθαρρύνει την δημιουργικότητα και η λειτουργία του προσομοιάζει αυτή ένος καζίνο.
περίτρανη απόδειξη είναι ότι η έκθεση των αμερικανικών τραπεζών σε στοιχήματα (cds) είναι της τάξης των 500δισ.

μετα την κατάρρευση του θεού, το χρήμα ανέλαβε την πρωτοκαθεδρία στο επέκεινα, στην σφαίρα της φαντασίας που δηλητηριάζει την πραγματικότητα με φόβο για το αύριο και ενοχές.

κοντολογίς, "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών".

ένα τέτοιο ερώτημα, που να θέτει σε αμφισβήτηση το χρήμα, δεν προκειται να υπάρξει.
ούτε λόγος βέβαια για ανταλλακτική οικονομία, ή κατάργηση των τόκων.

τέτοια ερωτήματα δεν τίθενται.  επιτίθενται,

γιατί ποτέ μια απάντηση δεν έδωσε λύση δε κανένα πρόβλημα.
ένα ναι ή ένα όχι δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.
η λύση σε κάθε πρόβλημα είναι το ερώτημα.

παντώς, ακόμη και αυτό το δημοψήφισμα που δρομολογείται, δεν πάυει να έχει ένα ένδιαφερον, μια τάση για εκτροπή από την κανονικότητα.

όσο υπάρχει χρόνος. γιατί εδώ και αρκετό καιρό, η ελλάδα από τελευταίος τροχός της ευρωζώνης, έχει γίνει ένα ενοχλητικό καρφί στο λάστιχο. αν φύγει, η ευρωζώνη θα πάθει φούιτ.

κλείνω με  ένα μίνι-ανέκδοτο:
τί είπε ο Νικολά στον καταχρεωμένο Λάζαρο;
"Λάζαρε εύρω έξω"

υγ: η φωτό δανεισμένη απο τον //Παραλληλογράφο//