Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

γκαστρώθηκα, με πιάσαν οι κουπόνι.

πρησμένοι αστράγαλοι, πρησμένο μυαλό.
πόσες πορείες να αντέξουν οι πατούσες.
πόσες αηδίες να αντέξεις στην τηλεόραση.

μου'ρχεται αναγούλα.
γαμώ το ξερατό μου.

σήμερα όμως, συνέβη ένα γεγονός και έδεσε το γλυκό.



μ'εστειλε η γυναίκα μου να πάρω εφημερίδα με κουπόνι για ψώνια.
με κουπόνι;
όχι ρε πούστη μου,
εκεί φτάσαμε;

και όχι μόνο αυτό,
αλλά να έχει ξεπουλήσει και ο περιπτεράς;

κυοφορεί πολλή οργή,
και κάθε μέρα συμβαίνει κάτι
που την θεριεύει.
δεν μιλάω για το κουπόνι.
γάμησε το το κουπόνι.

οι χρυσόμυγες του θεάματος
μαζεύνται κάθε μέρα
γύρω από σκατά
και γεμάτοι υπερηφάνια
δείχνουν τα κατορθώματα τους
σε κάδρα ειδησεογραφικά.

όσοι απ' αυτους δεν μιλούν
είναι γιατί κρατάν
την μύτη τους κλειστή
από την μπόχα

κυοφορεί όμως και κάτι άλλο.
το νιώθω, είναι ζωηρό
κλωτσάει πολύ.
δεν άφησα τον γιατρό
να μου το πει.
δεν ξέρω ακόμη τι είναι.

μήπως είναι η ελπίδα;
είπα στον κολλητό μου.

μήπως είναι η λύση;
συνέχισα.

καλά ρε Νίκωφ, μου είπε,
στραβός είσαι;
μπροστά σου είναι η λύση.
όπλισε τις επιθυμίες σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου