εξοικονόμηση μέσω απεξάρτησης

"Ενα ευρώ που διατίθεται στη θεραπεία απεξάρτησης εξοικονομεί μέχρι και 23 ευρώ από τη μείωση των επιπτώσεων της εξάρτησης."

εξοικονομεί πολλά περισσότερα θα συμπλήρωνα εγώ.
γιατί, ας μη γελιόμαστε,
δεν χρειάζεται να είσαι χρήστης ουσιών για να θεωρήσαι εξαρτημένος.
η εξάρτηση είναι παντού, καλυμμένη με την μάσκα της ανεξαρτησίας.

η επίφαση της ανεξαρτησίας είναι το πέπλο που κρύβει την υποδούλωση του ανθρώπινου στο κυρίαρχο εμπορευματικό δίκτυο.
ένα δίκτυο που, όρμώμενο από την πρακτική του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους, βρίσκεται συνεχώς στην διαδίκασία παραγωγής επιθυμιών που με την πάροδο του χρόνου γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας, γίνονται ανάγκες.
το τρυκ είναι απλό: οι ανάγκες του δικτύου προβάλλονται ως οι δικές σου επιθυμίες.
για παράδειγμα:
για ποιό λόγο να παράγεις ενέργεια από τον ήλιο ή τον αέρα εκεί ακριβώς που την καταναλώνεις, την ώρα που μπορείς να την πουλάς στο δίκτυο, στην περίπτωση μας, το ηλεκτρικό;
όχι φίλε, το δίκτυο σε έχει ανάγκη,
γιατί τι διάολο δίκτυο θα ήταν, αν δεν έπιανε μικρά έντομα σαν εσένα, που θα έιχαν ακόμη και την παραμικρή επιθυμία για ενεργειακή-έστω-αυτονομία;
ο ιστός είναι έξυπνα φτιαγμένος, δεν σε σφίγγει, σε χαιδεύει,τυλίγεται πάνω σου με την σαγήνη μεταξιού.
και αν ο ιστός πιάνει έντομα, νάτη και η αράχνη, που αρέσκεται να υφαίνει σε καμμένα κλαδιά, επιδοτούμενη και εργολαβική.

ο αχαλίνωτος ατομικισμός εις βάρος του ατόμου που έχει συνείδηση της μοναδικότητας του ανάμεσα σε μοναδικά άτομα, η ανάλωση του μέλλοντος για να εξασφαλιστεί το παρόν του παρελθόντος, η ανάδειξη της αρπακτικότητας σε αρετή, έχουν κάνει το άσπρο-μαύρο και την ανάπτυξη πράσινη, λες και με νοιάζει περισσότερο τι χρώμα θα φοράει φέτος η ανάπτυξη παρά αν πρόκειται για ανάπτυξη της οικονομικής πανούκλας.

ο αντεστραμμένος κόσμος στα καλύτερα του.